Wedstrijdverslagen Heren 1, dinsdag 7 november:
“Hé hé! Hé hé! Hé hé!” Deze keer zijn wij het niet die het meeste lawaai maken, maar de tegenstander. We spelen tegen Dosko heren 1, die vanuit de Stolp in Stolwijk (?) naar Amsterdam zijn gekomen voor onze tweede bekerwedstrijd. Volgens de expert analysis van Klaas voor de wedstrijd zijn het jumpers en hard hitters; strak serveren dus en een goede blokkering neerzetten.
Het lawaai van de tegenstander werkt. Wij mogen dan buiten het veld allemaal een grote mond hebben; binnen de lijnen zijn we eerder muizen dan leeuwen en duiken we bij harde geluiden angstig in elkaar. Zo laten Loek, Menno, JW, Abe, Freek en Mike zich overrompelen. Ondanks een redelijk begin spreken de standen in de eerste twee sets boekdelen: 12-25 en 13-25. Felix, Remon en Arie kunnen alleen maar toekijken. Een dubbele wissel hier (Remon en Felix) en een defensieve wissel daar (Arie voor Freek in het achterveld) mogen niet baten. Vooral verdedigend hebben we het zwaar. Het is bijna alsof we onze sterkste verdediger onverwacht moeten missen…
Tussen de sets proberen Felix en Loek weer vuur in het spel te brengen. Er worden afspraken gemaakt over het verdedigen van de prikbal. À la Al Pacino in Any Given Sunday[1] proberen zij het team wakker te schudden. Inch by inch naar de overwinning. “Stoempuh!”
En het helpt. De derde set komen we voor het eerst in de wedstrijd serieus op voorsprong. Vrouwe Fortuna is aan onze kant. Rakelings verdedigde ballen vallen deze keer via het net precies aan hun kant op de grond in plaats van de onze. Het kan ook geen kwaad dat Arie als een soort onofficiële libero wél af en toe een bal weet te verdedigen. Door een stabielere pass kunnen we meer druk brengen in de aanval, en alles bij elkaar is dat genoeg om de set met 25-17 te pakken.
Ook de vierde set is spannend. Tot het einde gaat het gelijk op. De dubbele wissel houdt de druk op de tegenstander. 18-19 Achter. Een beetje beacher maakt de set uit met een paar welgemikte prikballen op het centrum. Helaas staat Menno aan de kant (wie had die zin verwacht in een wedstrijdverslag van heren 1?); dus Felix moet het doen. Maar de blokkering is super-alert (lees: heeft de handen boven het net) en de bal belandt bij ons op de grond. Gelukkig neemt Felix het kalmpjes op. Niks aan de hand. Als hij vlak voor de service van de tegenstander het veld weer in is gelopen kunnen we nog steeds winnen. Maar een pass-fout en een harde aanval van de tegenstander later is het klaar. Helaas; 21-25 verloren.
Terugkijkend was het een zwak begin, maar hebben we mooi teruggevochten. Er had meer in gezeten, maar we hebben ons in ieder geval niet als makke lammeren naar het slachthuis laten brengen. En in de categorie onverwachte opmerkingen: Man of the match: Abe. Mogen we dat zeggen? Ja, dat mogen we zeggen. Lekker gespeeld man!
Komende zaterdag komen we op de thuisspeeldag in actie tegen Wham Wham; het oude team van Mike. In onze oefenwedstrijd aan het begin van het seizoen werd het nog 2-2. Kortom, het belooft een vlammende wedstrijd te worden. Komen jullie kijken?
Tot die tijd: “Stoempuh!”
[1] https://www.youtube.com/watch?v=myyWXKeBsNk
